معالجه ارتودنسی معمولا پیشین و بعداز جراحی فک مورد نیاز میباشد. و این به خیال و خاطر فراهمسازی بایت برای جراحی اصلاحی فک و باصرفهسازی بایت بعداز جراحیست.
ارتودنتیستها اکثر زمان ها معالجه را با اصلاح متخصص دندانپزشک شرایط دندانها برای (و با اعتنا به) شرایط نو فکها استارت مینمایند. ممکن میباشد مریض دراین مرحله متوجه گردد که بایت شلوغخیس به حیث میرسد، زیرا غرض از معالجه ارتودنسی قبل از جراحی، معکوس کردن زخمهایِ فیزیولوژیکی بایت شلوغ میباشد.
برای مثال، برخی بیماران قبل از جراحی مبتلا آندربایت موقت می گردند. ولی بعداز اتمام جراحی، دندانها به نیکی روی هم قرار می گیرند.
منش سرجری فرست
در قسمت پیشین توضیح دادیم که نخستین جراحی فک اعمال دهیم یا این که ارتودنسی را؛ ولی برای تعداد مقداری از بیماران، آغاز جراحی اجرا میگردد. این نحوه، راه سرجری فرست (Surgery-First Approach) اسم داراست.
دراینحالت جراح سوای نگهداریهای پیشین از سمت دسته دندانپزشکی، جراحی اصلاحی را اعمال می دهد و آن گاه ارتودنتیست معالجه را شروع مینماید. در وضعیت دیگر، مریض قبل از فعالیت از یک معالجه ارتودنسی کوتاهبازه زمانی (در توان چندهفته تا چندماه) به کارگیری مینماید؛ و بعداز جراحی هم فاز دوم معالجه ارتودنسی استارت می شود.
این خط مش مزایا و معایب خویش را داراست، و در غایت به وضعیت مریض بستگی دارااست. در حالتی که ارتودنتیست و جراح یقین داشته باشند کهاین نحوه قابل اجراست، این مورد را با مریض در بین میگذارند.
آیا جراحی فک سوای ارتودنسی قابلیتپذیر میباشد؟
برخی بیمارها استرسهای رایج نسبت به جراحی (به صورت کلی) و هزینه آن را میپذیرند، ولی مایلاند سرگرم معالجه زمان برمقطع با بریسها نشوند. این اشخاص مخصوصا می خواهند بدانند که آیا جراحی فک سوای ارتودنسی ممکن میباشد یا این که نه، که جواب معمولا منفیست.
به عبارتیطور که گفتیم جراحی فک برای ارتودنسی می بایست پس از وقتی که ارتودنتیست استارت به فعالیت مینماید، صورت بپذیرد. یعنی دندانها قبل از جراحی بایستی (دستکم به صورت نسبی) در حالت درست قرار گرفته باشند. حتیدر روال سرجری-فرست هم معمولا عصرای کوتاه از معالجههای ارتودنسی را داریم.
در غیر این شکل جراح نمیتواند پروسه جراحی را به صحت پیش غالب شود، و حالت درست فکین را در اتاق شغل پیادهسازی نماید. صرفا در صورتیکه که دندانها به صحت روی هم قرار بگیرند، میاقتدار درباره احتمال اعمال جراحی فک سوای ارتودنسی کلام کرد.
چه ناهنجاریهایی به جراحی فک احتیاج ندارند؟
متاعاکلوژنهای کلاس ۱ (حالتی که دندانهای بالایی با دندانهای پایینی همپوشانی دارا هستند، البته بایت طبیعی میباشد) به جراحی فک احتیاج ندارند.
و در شرایطی که بیماران در گیر به جنساکلوژن کلاس ۱ مشکلی مانند سرو صدا دندانها، مسافت فی مابین دندانی، اورجت خفیف یا این که دندانهای کج داشته باشند، میقدرت آن را با ارتودنسی اثبات یا این که متحرک معالجه کرد که روی تراز دندان تمرکز مینماید. بعد از نقطه پایان معالجه هم، بایتِ اصلاحگردیده به به عبارتی صورت باقی میماند.
جنساکلوژنهای دیگری مانند اوربایت، آندربایت، اپنبایت و کراسبایت هم معمولا با معالجههای ارتودنسی به تنهایی اصلاح میگردند.
چه عده ای به ارتودنسی و جراحی فک احتیاج داراهستند؟
کسانی که اینگونه مشکلاتی دارا هستند، مهمترین کاندیدای معالجه ارتوسرجری میباشند:
نقص در جویدن، گاز تصاحب کردن طعام یا این که بلعیدن
سردرد یا این که درد مزمن در فک یا این که کامل فک (TMJ)
سایش بیش تر از حد دندانها
اپن بایت (مسافت میان دندانهای بالا و تحت هنگام بستن دهن)
ظواهر نامتعادل شکل از جلو یا این که پهلو
جراحت به طور یا این که نقص مادرزادی
زنخدان عقبرفته
فک خارجزده
ناتوانی در روی هم قرار به دست آوردن لبها سوای فشردن
تنفس مزمن از دهن و بی آبی دهن
آپنه خواب (خطاها تنفسی در زمان خواب، برای مثال الاغ و پف)
در حالتی که این آیه ها را در خویش شناسایی کردهاید، احتمال داراست که شما نیز به جراحی فک برای ارتودنسی احتیاج داشته باشید.
سن مطلوب برای جراحی فک چیست؟
شایسته ترین سن برای ایفا معالجههای ترکیبی از ۱۸ تا ۴۵ سالگی میباشد. در واقع هرزمان که رویش استخوانهای فک تک تک گردیده باشد (۱۷-۱۸ تا ۲۱-۲۲ سالگی) میقدرت این جراحی را اعمال اعطا کرد.
با این وجود، گاهی ناهنجاری به قدری شدید میباشد که جراحیِ زودتر از موعد یا این که چندمرحله جراحی ضروری می شود. دراین موقعیت، احتمال دارااست که در سنین نوجوانی هم جراحی صورت پذیرد. (از جمله در بین ۱۲ تا ۱۶ سالگی).
این موردها بسیار معدود میباشند. ولی درصورتی که با ناهنجاریهای بسیار شدید و خاص روبهرو باشیم، ممکن میباشد جراح و ارتودنتیست تصمیم بگیرند که از جراحی فک یا این که ارتودنسی سریعخیس استعمال نمایند.
اعتنا داشته باشید که معالجههای ارتوسرجری در سنین کودکی اعمال نمیشوند؛ و شغلهایی مانند جراحی سوراخ کام ارتباطی به آن ندارند.
معالجه ارتودنسی معمولا پیشین و بعداز جراحی فک مورد نیاز میباشد. و این به خیال و خاطر فراهمسازی بایت برای جراحی اصلاحی فک و باصرفهسازی بایت بعداز جراحیست.
ارتودنتیستها اکثر زمان ها معالجه را با اصلاح متخصص دندانپزشک شرایط دندانها برای (و با اعتنا به) شرایط نو فکها استارت مینمایند. ممکن میباشد مریض دراین مرحله متوجه گردد که بایت شلوغخیس به حیث میرسد، زیرا غرض از معالجه ارتودنسی قبل از جراحی، معکوس کردن زخمهایِ فیزیولوژیکی بایت شلوغ میباشد.
برای مثال، برخی بیماران قبل از جراحی مبتلا آندربایت موقت می گردند. ولی بعداز اتمام جراحی، دندانها به نیکی روی هم قرار می گیرند.
منش سرجری فرست
در قسمت پیشین توضیح دادیم که نخستین جراحی فک اعمال دهیم یا این که ارتودنسی را؛ ولی برای تعداد مقداری از بیماران، آغاز جراحی اجرا میگردد. این نحوه، راه سرجری فرست (Surgery-First Approach) اسم داراست.
دراینحالت جراح سوای نگهداریهای پیشین از سمت دسته دندانپزشکی، جراحی اصلاحی را اعمال می دهد و آن گاه ارتودنتیست معالجه را شروع مینماید. در وضعیت دیگر، مریض قبل از فعالیت از یک معالجه ارتودنسی کوتاهبازه زمانی (در توان چندهفته تا چندماه) به کارگیری مینماید؛ و بعداز جراحی هم فاز دوم معالجه ارتودنسی استارت می شود.
این خط مش مزایا و معایب خویش را داراست، و در غایت به وضعیت مریض بستگی دارااست. در حالتی که ارتودنتیست و جراح یقین داشته باشند کهاین نحوه قابل اجراست، این مورد را با مریض در بین میگذارند.
آیا جراحی فک سوای ارتودنسی قابلیتپذیر میباشد؟
برخی بیمارها استرسهای رایج نسبت به جراحی (به صورت کلی) و هزینه آن را میپذیرند، ولی مایلاند سرگرم معالجه زمان برمقطع با بریسها نشوند. این اشخاص مخصوصا می خواهند بدانند که آیا جراحی فک سوای ارتودنسی ممکن میباشد یا این که نه، که جواب معمولا منفیست.
به عبارتیطور که گفتیم جراحی فک برای ارتودنسی می بایست پس از وقتی که ارتودنتیست استارت به فعالیت مینماید، صورت بپذیرد. یعنی دندانها قبل از جراحی بایستی (دستکم به صورت نسبی) در حالت درست قرار گرفته باشند. حتیدر روال سرجری-فرست هم معمولا عصرای کوتاه از معالجههای ارتودنسی را داریم.
در غیر این شکل جراح نمیتواند پروسه جراحی را به صحت پیش غالب شود، و حالت درست فکین را در اتاق شغل پیادهسازی نماید. صرفا در صورتیکه که دندانها به صحت روی هم قرار بگیرند، میاقتدار درباره احتمال اعمال جراحی فک سوای ارتودنسی کلام کرد.
چه ناهنجاریهایی به جراحی فک احتیاج ندارند؟
متاعاکلوژنهای کلاس ۱ (حالتی که دندانهای بالایی با دندانهای پایینی همپوشانی دارا هستند، البته بایت طبیعی میباشد) به جراحی فک احتیاج ندارند.
و در شرایطی که بیماران در گیر به جنساکلوژن کلاس ۱ مشکلی مانند سرو صدا دندانها، مسافت فی مابین دندانی، اورجت خفیف یا این که دندانهای کج داشته باشند، میقدرت آن را با ارتودنسی اثبات یا این که متحرک معالجه کرد که روی تراز دندان تمرکز مینماید. بعد از نقطه پایان معالجه هم، بایتِ اصلاحگردیده به به عبارتی صورت باقی میماند.
جنساکلوژنهای دیگری مانند اوربایت، آندربایت، اپنبایت و کراسبایت هم معمولا با معالجههای ارتودنسی به تنهایی اصلاح میگردند.
چه عده ای به ارتودنسی و جراحی فک احتیاج داراهستند؟
کسانی که اینگونه مشکلاتی دارا هستند، مهمترین کاندیدای معالجه ارتوسرجری میباشند:
نقص در جویدن، گاز تصاحب کردن طعام یا این که بلعیدن
سردرد یا این که درد مزمن در فک یا این که کامل فک (TMJ)
سایش بیش تر از حد دندانها
اپن بایت (مسافت میان دندانهای بالا و تحت هنگام بستن دهن)
ظواهر نامتعادل شکل از جلو یا این که پهلو
جراحت به طور یا این که نقص مادرزادی
زنخدان عقبرفته
فک خارجزده
ناتوانی در روی هم قرار به دست آوردن لبها سوای فشردن
تنفس مزمن از دهن و بی آبی دهن
آپنه خواب (خطاها تنفسی در زمان خواب، برای مثال الاغ و پف)
در حالتی که این آیه ها را در خویش شناسایی کردهاید، احتمال داراست که شما نیز به جراحی فک برای ارتودنسی احتیاج داشته باشید.
سن مطلوب برای جراحی فک چیست؟
شایسته ترین سن برای ایفا معالجههای ترکیبی از ۱۸ تا ۴۵ سالگی میباشد. در واقع هرزمان که رویش استخوانهای فک تک تک گردیده باشد (۱۷-۱۸ تا ۲۱-۲۲ سالگی) میقدرت این جراحی را اعمال اعطا کرد.
با این وجود، گاهی ناهنجاری به قدری شدید میباشد که جراحیِ زودتر از موعد یا این که چندمرحله جراحی ضروری می شود. دراین موقعیت، احتمال دارااست که در سنین نوجوانی هم جراحی صورت پذیرد. (از جمله در بین ۱۲ تا ۱۶ سالگی).
این موردها بسیار معدود میباشند. ولی درصورتی که با ناهنجاریهای بسیار شدید و خاص روبهرو باشیم، ممکن میباشد جراح و ارتودنتیست تصمیم بگیرند که از جراحی فک یا این که ارتودنسی سریعخیس استعمال نمایند.
اعتنا داشته باشید که معالجههای ارتوسرجری در سنین کودکی اعمال نمیشوند؛ و شغلهایی مانند جراحی سوراخ کام ارتباطی به آن ندارند.